YAŞAMIMIZIN MONOTONLUĞUNU FARK ETTİĞİMİZ AN DOĞAN YENİDEN BAŞLAMA İSTEĞİ: DEMOLİTİON ÖNERİ/İNCELEME

Yaşamımızın bir bölümünde mutlaka ''ha siktir, yok yok olmadı bu kapa kapa, ben yeniden başlamak istiyorum dediğimiz bir durum var olmuştur. Tıpkı video oyunlarındaki karakterimizin öldükten sonra tekrardan doğup oyunun yeniden başlaması gibi biz de bu durumun getirilerini veya götürülerini çöpe atıp sıfırdan başlamak isteriz. Hmm sıfırdan başlamak, bu tasviri sevdim. Arama motorunuza sıfırdan başlamak yazarsanız konuyla ilgili sayamayacağınız kadar çok yazı ile, podcast ile, video ile ve sıfırdan başlama hikayeleri ve bunu üzerinden verilen tavsiyeler ile karşılaşırsınız. Yeniden veya sıfırdan başlamanın girdiğim her sitede farklı bir anlatımıyla karşılaştım, ortak olarak gördüğüm tek şey ise sorunu çözen kilit anahtarı konumunda olmalarıydı. Eğer dünyanız alt üst olduysa ya da sadece yaşamınızda var olan olgulardan memnun değilseniz ve farklılık arıyorsanız o zaman çözüm basit ''yeniden başlayın''. Peki bu gerçek bir çözüm müdür yani bunun yerine konuyla ilgili hislerimiz hakkında düşünsek, bize kattığı tecrübeleri ayrı bir yere koysak ve sadece yolumuza devam etsek olmaz mı? Bu sorunun cevabını sizlere bırakıyorum dostlarım, geçelim incelemimize.

Bugün öneri/inceleme videosunu yapacağımız Demolotion (Türkçeye çevrilişiyle Yeniden Başla) başrollerinie Jake Gyllenhaal ve Naomi Watts'ın paylaştığı, 2015 yılında çıkmış bir Amerikan komedi-drama filmidir. Filmin konusundan bahsetmek gerekirse: kayınpederinin de ortağı olduğu iyi bir konuma sahip şirketin finans sektöründe çalışan, güzel bir eş, lüks bir ev ve arabaya sahip olan başrolümüz Davis Mitchell kısaca, Türk tipi düşünce sisteminde hayattan alabileceğini almış ve konumundan dolayı şükretmesi gereken bir insandır. Fakat daha ilk sahneden kendi hayatıyla ilgili birtakım memnuniyetsizlikleri bulunduğu görülen Davis Mitchell'in geçirdiği bir trafik kazası sonucunda karısını kaybetmesiyle düzeni alt üst olur ve bu memnuniyetsizlikler bir bir su yüzüne çıkar. Kahramanımız bu farkına vardığı memnuniyetsizliklerle ne yapacağını ve ne hissedeceğini bilemezken hayatına karısının ölümünden sonra giren yeni bir aile ile tanışır çözümü onların hayatına dahil olmakla bulur.

Gelelim filme: filmin başlangıcı filmin geri kalanına göre hızlı ve karmaşık başlıyor. Senaryo sizi direkt hikayenin içine atıyor ve çizgisel hızda akmaya devam ediyor ta ki şikayet mektuplarına kadar. Ana karakterimiz, hastanedeki atıştırmalık otomatının ile parayı yutması sebebiyle yaşadığı sorun sonucu otomatın sahibi firmaya bir şikayet mektubu yazar fakat David'in mektubunda sadece şikayeti değil hayatı ve yaşadıkları da yer alır. Bir mektup iki mektup derken biz bu şekilde David'in kim olduğunu öğreniriz. Filmde mektupların işlevi sadece bununla da sınırlı kalmaz ve Jack'i kendi hayatından kaçmasını sağlayacak o aile ile tanıştırır (spoi yememeniz için daha fazla ileri gitmiyorum, herkes sakin olsun her şey kontrolüm altında). Açıkcası hikayenin geçmişi ile şimdi arasındaki bağlantının bu şekilde bağlanmasını ben başarılı buldum ama yine de mektup yazılırken flash back denilen sahneler araya girse ve biz kahramanımızın yaşamanı kendi gözlerimizle de görsek fena olmaz mıydı diye düşünmüyor değilim.

Senaryonun akışıyla ilgili konuşacak olursam Jake Gyllenhaal'ın (cilınhol) müthiş performansından mıdır yoksa onu çok sevdiğimden midir yoksa hikayenin ilgimi çekmesinden midir bilmem filmi izlerken bir kere bile bitime kaç dakika kaldığına bakmadım (dipnot bu benim için önemli bir kriterdir). Beklentilerinizi uçurmayayım zira hikaye sizin önünüze birçok sürpriz koymuyor veya sizi şaşırtacak ters köşeler de bu filmde aslında mevcut değil. Hikaye gidişatının da süresini yaklaşık 100 dakika diyecek olursak tempolu ve dinç olduğunu söyleyemem ama ama seyirciyi sıkmayacak bir dinamizme sahip onu da ekleyeyim. Filmde sürpriz veyahut da ters köşe öğelerinin neredeyse hiç bulunmadığını söylesem de karakterimizin geleceği ile ilgili ne olacağını senaryo iyi saklamış ve olumlu, seyirciyi filmde tutan bir belirsizlik yaratmış. Ana karakterimiz Davis Mitchell ile aranızda ufak da olsa bir bağ oluşursa sizin de aynı şeyi hissedecğinizden eminim.

Peki bu olumsuz sayılacak söylemlere rağmen ne beni bu filme bağladı? Öncelikle konusunun ilgimi çektiği çok açık. Aslında başta daha farklı bir senaryo bekliyordum yani karısının ölümünü atlatamayan ve mücadele veren bir adamın hikayesini izleyeceğiz diye düşünmüştüm (dipnot iki filmden beklentiniz bu ve bunun vereceği dram ise daaart yanlış yerdesiniz) ama öyle olmadı. Kahramanımızın hayatının tamamen monotonlaştığının ve bu durumdan hiç hoşnut olmasa da hoşnutsuzluğunun bile farkında olmadan hayatına devam ederken karısının ölümüyle ciddi farkındalık yaşar. Bu sürecin sonrasında da karakterinde değişimler başlar. Davis kendi dünyasından uzaklaşır ve etrafıyla var olan uyumu bir hayli azalır. Davis rastladığı sorunlu düşünceleri, yerleri, yapıları ve mekanizmaları parçalamaya başlar. İşte bu da onun için yeni bir başlangıç demektir. Ayrıca film, hikayesini mizahi dille anlatıyor ve bence bunu iyi başarıyor.

İkinci olarak oyunculuklar Jake haricinde yeterli olmasa da (kötü demiyorum fakat dikkat çeker bir yanları olmadığı da açık) oyuncu yani cast ekibi özenle kurulmuş ve filmdeki her karakterle fiziksel ve mental uyuşan oyuncular eşleştirilmiş. Bu sayede karakter oyuncu bütünleşmesini ben bu filmde beğendim. Soyadını okurken karnıma sancılar giren Jake Gyllenhaal'a (cilınhol) ayrı bir parantez açmak istiyorum. Film boyunca karakterin hissettiği her hissi, aklından geçirdiği her düşünceyi ve kendi içinde yaşadığı her değişimi Jake o kadar güzel vermiş ki bize sanki hikaye gerçekmiş ve biz bu gerçek hikayeyi hayattan bir kesit şeklinde izliyormuşuz gibi hissettirdi bana. Sinema ile yakından ilgilenen bir ailede büyüen Jake işinin hakkını vererek yapan kaliteli oyunculardan biri olarak bu filmde de bu unvanı hak ettiğini bir kez daha gösterdi.

Toparlamak gerekirse Demolotion belki size kendi hayatınızla ilgili farkına varmadığınız birtakım memnuniyetsizlikleri veya monotonlaşmaları sorgulatacak çok büyük hedefleri olmayan güzel bir film. İzlemenizi tavsiye ediyor size sağlık ve huzur dolu günler diliyorum.